پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد.

تو هر مقطعی خودمو متعلق به جو و آدما نمیدونستم و تو فکر و تلاش برای جدایی بودم، جدا شدن از نوع اوج گرفتن شاید. و بعد از گذر تمام چیزی گه تو مقطع جدید باهام بود، خاطرات مقطع قبلی بود که به زور! تو ذهنم نگه میداشتم و مرورشون میکردم

دوران راهنمایی خب خیلی به اصطلاح شاخ! بودم، شهرمون خیلی کوچیک بود و هست، اما صرفا نه از نظر ابعاد. بیشتر از نظر بعد روحی و شخصیتی و فرهنگی آدماش که خب منم همینجا بزرگ شدم البته. ۳ سال راهنمایی دوران درسی خوبی واسم بود و آدمایی که دورم بودن به نوع خودشون عجیب. یه سالش که الان درست خاطرم نمیاد یه گروه مثلا دوستی!!! چهار نفره بودیم که بعدها تفکیک شدیم و دوتاشون تا ابد دوست موندن گویا! وقتی دبیرستان رفتم تو استان درس بخونم جو خیلی خیلی عوض شد، اونقدر عوض شد که عملا نمیدونستم باید چکار کنم، همون استراتژی رفتاری که نداشتم و خودمو درگیر هر چیزی کردم الا اصل مطلب و خب شد آنچه شد. دوران کنکور و پسا کنکور میشنیدم که ازدواج کردن، یکیشون که بیش از همه چشممون رو در میاورد رو جمعه های آزمون قلمچی میدیدم! و از بینشون همون یکی رفت دانشگاه از نوع پیام نور! که البته اونم باز شاهکار بود. سه تاشون رو میدونم ازدواج کردم، ن و ف که الان یه بچه ۴_۵ساله دارن و بیخیال :)) س فک‌کنم دو سال پیش ازدواج کرد با کسی که تو شهر ما که هنوز تو دهه ۳۰ یا ۴۰ سیر میکنه میشه یه تک پسر از نوع فوق ریچ! البته از سمت گرندپا نه خودش!! دیشب که تو پیج اینستای شهر ! میگشتم خیلی آدما رو دیدم. آدمایی که از بچگی فکر میکردم ینی چه گهی هستن و در واقع الان میبینم هیچ گهی نیستن و چقدر تلخه. و پیج اینا رو هم دیدم من همیشه میگم مهم نیست آدما کجان! مهم اینه که تو زندگی خودشون خوشحال باشن و کاری به کار بقیه نداشته باشن. با دیدن پست ها و کپشن ها و زندگی مجازی که داشت نشون میداد! راستش حالم بد شد. هرگز حتی کمتر از یک روز نمیتونم اونطوری زندگی کنم و خدا رو قسم میدم به حق بنده های نابش مسیر خوشبختی آدما رو خودش هموار کنه. ازدواج هدف نیست بنظر من، ولی بودن یه همراه از نوع هم فازش خیلی مسیر رو هپی تر میکنه.(شاید). امیدوارم همیشه تو زندگی هامون آدمای همفاز باهامون سر راهمون قرار بگیره.

این مطلب ادامه داره

تا بعد✋